Hèhè, dat werd tijd! Na vier keer met onze huid en haard verhuizen, zitten we eindelijk op een goeie stek. Helaas niet de locatie waar we ons twee weken geleden voor aanmeldden, maar we mogen zeker niet klagen. Sterker nog, dit is zelfs beter dan waar we straks in komen te zitten. Wat? Straks? Yep. Dit is wéér een tijdelijke plek. Maar dit keer dus iets minder tijdelijk dan de accommodaties hiervoor. We hebben veel geluk met de contactpersoon die dit voor ons heeft geregeld. Al moesten we eerst wel even door een spannende week, waarin het erop leek dat we bedonderd zouden worden…

Na een tocht van maar liefst negen huizenbezoeken in twee dagen hadden we dan eindelijk onze droomplek gevonden! Na alle verwaarloosde krotten die we hadden gezien, overtrof dit huis al onze verwachtingen. En dat terwijl het nog niet eens compleet was afgebouwd – geen vloer, geen compleet keukenblok, geen douche in de badkamer, geen meubels, niks. Het ging namelijk om één van twee huizen met vijf kamers die speciaal voor de verhuur zijn gebouwd door een analfabete Chinees met een dikke portemonnee (hoe doen ze dat toch?). Tegenwoordig gebeurt dat hier wel vaker. Is geen ongewone constructie. Je kent het wel, na een jaar of tien is de bouw afbetaald en is het elke maand cashen. Maar goed, voor ons was dit een gelukje. We moesten alleen nog even wachten tot het huis opgeleverd zou worden. Vloer d’r in, loodgieterswerk afmaken, keuken aansluiten, de boel even schilderen, keurinkje erop en dan kunnen alle meubels erin. Die paar dingetjes zouden, zo beloofde onze contactpersoon, nog maar twee weken duren. Prima, dachten wij. Kunnen we mee leven. Klaar met de zoektocht. Tijd voor rust. En zo zijn we een weekje vakantie gaan houden aan de Gold Coast. Check hier als je ‘t nog niet gezien hebt.

Na een weekje bijkomen, acclimatiseren en genieten, is het dan tijd voor school. We boekten een Airbnb accommodatie voor twee weken om de tijd te overbruggen die we moesten wachten om in ons nieuwe huis te kunnen. We kwamen terecht bij een Noor en een Japanse dame die elkaar 12 jaar geleden hadden ontmoet toen ze ook tijdelijk hierheen kwamen om te studeren. Maar in plaats van naderhand terug naar hun vaderland te komen, zijn ze hier gebleven en hebben ze en huis gekocht – oei, oppassen dus;). Ze hadden een bescheiden slaapkamer met een badkamer ensuite, dus daar konden we wel mee leven. Yep, weinig te klagen. Totdat we na de eerste nacht om 04.00 uur wakker werden van een verschrikkelijk vervelend geblèr. Het leek meer op een gillend speenvarken dat werd gebrandmerkt dan op de krolse kat die het geluid in werkelijkheid maakte. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat de kat ‘ietsje’ actief kon zijn in de ochtend en soms een ‘beetje’ geluid maakt, maar zo’n hels kabaal hadden we in onze ergste nachtmerries niet durven verbeelden. Als we dit twee weken moeten gaan blijven volhouden worden we gillend gek. Gelukkig hebben ze na een bescheiden klacht van onze kant de kat elke ochtend naar buiten getrapt op het moment dat hij het huis afbrak. Wat mij betreft hadden ze hem dag en nacht buiten gelaten, maar ja, wie ben ik.

Ongelooflijk, Onwaarschijnlijk, Overal, Ontzettend, Veel Fun-week

Tijd voor school dus. De eerste week was de zogenoemde O-week, met O van Ongelooflijk, Onwaarschijnlijk, Overal, Ontzettend, Veel, Fun. Nee hoor, geintje. O van Oriëntatie. Maar het was desalniettemin best wel fun. Deze week staat in het teken van kennis maken met de school, de studiegenoten en de stad. Ik ontmoette veel mensen van verschillende nationaliteiten, maar was verrast door het grote aantal Aziaten dat op deze school aanwezig was. Dit zagen we ook al in de stad. Australië valt bij hen goed in de smaak. Naast Aziaten zijn er ook heel veel Indiërs en Pakistanen. Verder vooral opgetrokken met Europanen, waarvan de Duitsers hier het best zijn vertegenwoordigt. Nederlanders heb ik eigenlijk nog helemaal niet gezien of gesproken. Wel een fransman nog trouwens. Check hier hoe dat ging.

Naast het volgen van workshops om goed te kunnen studeren, geld te besparen en werk te vinden, was er ook ruimte voor activiteiten. De eerste van de activiteiten werd aangekondigd als ‘Giant Games with Griffith Mates’ met onder andere Giant Jenga. Ik stelde me dus een mega grote Jenga Setting voor. Een beetje zoals deze:

Maar niets bleek minder waar. Ik kwam daar aan en dit is wat ik aantrof, haha!

Gelukkig was er ook een markt, dus we hebben gelijk een bankrekening opengemaakt en een telefoonabonnement afgesloten. Een andere – beduidend leukere – activiteit was een dagtrip naar het strand Burleigh Heads. Hè wat jammer nou, was ik net een week aan de kust geweest, mag ik weer. Wat een straf. Ik heb zelfs even moeten surfen. Ik heb me laten vertellen dat surfen heel moeilijk was, dus ik ging met weinig verwachtingen het water in, maar bleek uiteindelijk toch vrij snel te kunnen staan. Helaas was het van korte duur, dus veel kan ik er niet over zeggen. Wat ik wel kan zeggen, is dat het ontzettend tof is en dat we dat hier, net als onze scheenbeen, zeker weten onder de knie gaan krijgen.

Tijdens deze week ook een Postgraduate Networking Event gehad op de Griffith Business School. Hier maken ze onderscheid tussen undergraduates en postgraduates. Beetje te vergelijken met bachelor- en master-studenten in Nederland. Wel tof om even officieel welkom geheten te worden en te worden toegesproken door het team van Proffessors en Program Directors. Naast de inspirerende verhalen gaf letterlijk iedereen de tip om op tijd te beginnen met je shit, zodat je niet in de knoop komt. Tijdens mijn hbo-opleiding had ik elk jaar, elk blok, precies dat voornemen, maar slaagde er eigenlijk nooit in om het ook echt daadwerkelijk te doen. Ik eindigde elk semester weer in een week vol stress en slaapgebrek om al het achterstallige werk af te ronden, haha. Maar dit keer is het anders! Ik hou me zelf niet meer voor de gek. Dit is de laatste kans om het met mezelf goed te maken. Laten we over een paar weken zien of ik woord bij de daad heb gevoegd.

Om de O-week af te sluiten zijn we naar een feestje geweest in de Unibar – de bar op uni ;). Dit leek meer op een highschool party, want de freshmans (eerstejaars) waren in grote getale oververtegenwoordigd. Waar iedereen dronk uit bescheiden glazen, deden de Europeanen het per persoon met een kan bier. Net Oktoberfest. Na dit lullige feestje zijn we maar de stad in gegaan. Wat een uitgaansleven daar joh, het leek wel een Jersey Shore aflevering. Genoeg te feesten in elk geval. We zijn in twee best wel toffe bars, met goeie muziek geweest, dus we uiteindelijk een goeie avond gehad.

Pas op: de scholen zijn weer begonnen!

Na wat geneuzel is het tijd voor echte werk. De opgedane indrukken tijdens de oriëntatieweek maken dat mijn verwachtingen vrij hoog zijn. Het officiële ontvangst, de informatieve workshops en de nadruk op het feit dat een masterstudie heel wat meer voorstelt dan een undergrad-studie laten je denken dat je hier écht wel even je best moet doen. Ik heb dit mezelf nooit horen denken – laat staan zien typen – maar ik heb er best wel heel veel zin in! En dat terwijl mijn eerste vak ‘marktonderzoek’ is. Haha bah, daar kotste ik van tijdens mijn bachelor. De maandag begint gelijk goed met ’s ochtends een college van 09:00 uur tot 12:00 uur en ’s avonds weer van 18:00 uur tot 21:00 uur. Verder heb ik op dinsdag en op woensdag telkens één vak, dus ik moet drie dagen per week naar school.

Hier op de uni krijg ik les van (bijna) alleen maar interessante professoren. Ze hebben óf leuke posities bekleed in grote bedrijven óf zijn nog steeds werkzaam bij gerenommeerde instanties en betrekken hun praktijk rechtstreeks in de lesstof. Waar het op de hogeschool vaak ging om fictieve opdrachten en projecten staat bij Griffith alles in het teken van ‘echte’ opdrachten. Ik heb dus de goeie universiteit gekozen. Ik merk ook al wel dat mijn werkervaring – hoe kort dan ook – wel bijdraagt aan het verwerken van en de interactie met de lesstof.

Ik zal je niet vervelen met alle vakken die ik volg, maar om een idee te geven. Ik heb in de komende anderhalf jaar 3 trimester, waarin ik 40 studiepunten moet halen. Elk vak is 10 punten, dus ik moet in theorie 4 vakken per trimester volgen. De studielast van 4 vakken is in theorie ongeveer 40 uur per week. Goed, vergeet de rekensom, de cijfers doen er niet zo veel toe. Waar ik naartoe wil is dat ik dus voor een deel zelf kan indelen welke vakken ik kies. Eén van deze vakken is ‘Innovation for Growth’. Klinkt heel cool – en is het ook – maar de docent is om te huilen. Je herkent dit waarschijnlijk wel, veel mensen van Indiase komaf hebben dat ene accent. Sommigen zelfs zo erg dat ze onverstaanbaar zijn. De docent van dit vak is daar één van. En dan praat hij ook nog eens binnensmonds. Hij heeft allerlei boeken en papers geschreven. Heel cool allemaal, maar hij is niet in staat om de stof klassikaal over te brengen. Hij had het beter bij schrijven kunnen houden. Dit vak heb ik dus gedropt. Hoewel het een interessant onderwerp is, kan ik me niet laten doodvervelen door een oersaaie professor.

Verder zijn alle vakken heel tof. De docenten zijn inspirerend en de opdrachten lijken leuk, voor zover dat mogelijk is. De medestudenten zijn toegankelijk en erg sociaal. Het is heel eenvoudig om contact te leggen, omdat meeste van de postgraduates internationale studenten zijn. Schijnbaar neemt het gros van de Australiërs genoegen met een bachelor(undergrad)-diploma en is daar prima werk mee te vinden.

Anyhow, genoeg over school. Deze week was ik ook jarig. Ik ben maar liefst 25 geworden. Een kwart eeuw. Jeetje, hele happening. Ik was uiteindelijk bijna twee dagen jarig door het tijdsverschil., dus dat was wel geinig. We zijn ’s avonds naar de stad gegaan voor een romantisch diner en een avondje stappen. Aangezien de Vietnamees adverteerde met BYO wine, hebben we eerst maar een fles lekkere Chardonnay bij de nachtwinkel op de kop getikt. En die vervolgens soldaat gemaakt onder het genot van een overheerlijke, authentieke Vietnamese maaltijd. Wat heerlijk is dat eten zeg. “Vietnam. Moeten we ook nog heen. Zet maar op het lijstje.”

Even ertussenuit

Zoals je leest is het school leven hier heel zwaar, dus om weer even te bekomen van dat zware studentenleven, ben ik dit weekend met wat studiegenoten op een georganiseerde trip naar Noosa Heads geweest. Het was een busrit van bijna 2,5 uur, dus we hadden relatief weinig tijd om ons te vermaken. Na wat beach volley en pootje baden zijn we eigenlijk te laat te vertrokken om een wandeltocht door het National Park te maken. We kregen de tip om de oranje route te nemen, want dat zou echt het beste uitzicht geven! Die tip kwam van een Hollander, dus de grap werd al gauw gemaakt. Aan de voet van de heuvel zagen we deze enorme lizard, dus we hadden grote verwachtingen van de wilde dieren die we hier zouden gaan zien.

Uiteindelijk hebben we een uur door een supersaai bospad gewandeld. Net of je in het Oosterbos loopt, maar dan met veel steile bospaden met grote keien. Weinig bijzonders dus.

Zoals ik zei waren we eigenlijk veel te laat vertrokken, want we hadden nog geen uitzicht gezien of we konden al weer terug naar de bus. Niet de beste timing dus. We waren al gewaarschuwd dat de bus gewoon zou vertrekken als je te laat was, dus je moest niet te gek doen. Maar ja, toch gewoon wagen hè. Na wat vluchtige foto’s en snaps op het prachtige uitzicht hadden we nog 30 minuten om de bus te halen. Alleen, we waren op 45 minuten loopafstand. Oeps. Uiteindelijk kwamen we, na een flinke looppas op de slippers, zeiknat van het zweet precies op tijd aan om nog met de bus mee te kunnen. Hadden wij even geluk. Anders waren we verder van huis. 2,5 uur rijden met de bus om precies te zijn.